Mijn naam is Nicole van Wagensveld, de oudste uit een gezin van vier meiden. Tot mijn eerste jaar heeft mijn moeder mij alleen grootgebracht, waarna zij met mijn stiefvader getrouwd is. Helaas heb ik mijn vader nooit gekend. Deze gebeurtenis heeft een grote invloed op mijn leven gehad, mede omdat ik dit pas op mijn vijfendertigste te horen kreeg. Door mijn opleiding Creatieve Therapie Beeldend heb ik onder andere geleerd ook met deze dingen om te gaan.

Als kind hield ik veel van spelen en dromen. Met dat spelen ben ik als volwassene doorgegaan in de vorm van creëren. Nog altijd is scheppend bezig zijn voor mij noodzakelijk om mijzelf te uiten. Het lege doek of papier nodigt mij uit om mijn fantasie en onbewuste lagen te exploreren. Wanneer ik begin met schilderen of boetseren weet ik meestal van te voren niet wat het gaat worden. Ik probeer mezelf over te geven aan “iets“ dat verder gaat dan mijn persoon. Dit proces geeft een zekere spanning en is een bijzondere uitdaging. Als tienermeisje was ik al erg bezig met de “zin van het bestaan“. Ik las veel van Rudolf Steiner en zijn antroposofie , maar ook Melly Uyldert, Krishnamurti, Baghwan, Blavatsky, etc. Allerlei groeperingen bezocht ik en vroeg ik de mensen wat ze bezielden, maar ook hoe ze verlicht dachten te worden.

Rond mijn twintigste ontdekte ik het Rozenkruis, het Lectorium Rosicrucianum, een gnostieke westerse Geestesschool. Deze Geestesschool ondersteunt mij tot op de huidige dag mijn levensvisie en houding. Zij stimuleert inzicht, stilte en bezinningsmomenten.  Zij voedt mijn diepste innerlijke bron, en zorgt dat ik open, levendig en op zielenniveau verder ontwikkel.

Samen met mijn vorige partner heb ik vijf kinderen ontvangen, waarbij Sarah bij de geboorte gestorven is. Ik heb mijn drie zoons en mijn dochter mogen verzorgen en begeleiden. Daar heb ik van genoten, en vooral ook heel veel van geleerd. Opvoeden echter heb ik als de moeilijkste taak in mijn leven ervaren. Inmiddels zijn mijn kinderen volwassen , en zijn er al twee kleinkinderen. Ik geniet nu volop van de relatie met mijn kinderen en kleinkinderen.

De natuur biedt mij grote mogelijkheden tot ontspanning. Buiten zijn, de hemel als je dak ervaren, geeft mij rust en ruimte en zo kom ik tot mezelf. Tuinieren, wandelen, hardlopen, schaatsen, fietsen, zwemmen, het liefst allemaal in de ongerepte natuur, weg van de mensen, en de bergen in tot hoog voorbij de bomengrens (Dierenriemteken Steenbok 🙂 ). Ook van ambachtelijke bezigheden als haken, breien, pottenbakken (bij een vriendin met pottenbakkersschijf) kom ik tot rust en ervaar ik voldoening.

Ik kan erg genieten van lekker eten. Koken en bakken doe ik graag en daarnaast ben ik door mijn gluten- en peulvruchtenintolerantie veel bezig met gezonde, en tevens lekkere voeding. Ik wil graag weten hoe alles in elkaar steekt en daar lees ik veel over. Ook ben ik vanaf mijn negentiende bewust vegetariër.

Live muziek vind ik de mooiste muziek. Levende muziek raakt mijn hart meer dan ‘ingeblikte’ muziek. Echter nu ik ouder word begin ik de stilte steeds meer te waarderen en heb ik er ook meer behoefte aan.